Το ρωμαϊκό ΔΝΤ

Ο Σύλλας έβαλε πρόστιμο 20000 τάλαντα στους Ασιάτες τα οποία δεν είχαν να πληρώσουν. Τους τα δάνεισε με τόκο ο Λούκουλλος που συνέχισε τη ρωμαϊκή εκστρατεία κατά του Μιθριδάτη και το ποσό έγινε 40000 τάλαντα.
Ο Λούκουλλος δεν έκανε πόλεμο αλλά συνθήκες με την απειλή πολέμου και γι αυτό ο στρατός δυσανασχετούσε καθώς δεν είχε ευκαιρίες για λεηλασία.

Κώστας Βάρναλης - Οι Δικτάτορες

Sokal Affair

O Alan Sokal, καθηγητής της Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της N. Yόρκης, ακολουθώντας, υποσυνείδητα ίσως, την τακτική του εντυπωσιασμού του ακροατηρίου (ή κατ' άλλους θέλοντας απλά να προκαλέσει), δημοσίευσε την άνοιξη του 96 στο περιοδικό Social Text το άρθρο: «Yπέρβαση των Συνόρων: Προς μια Mετασχηματιστική Eρμηνευτική της Kβαντικής Bαρύτητας». O εντυπωσιασμός όμως δεν προκλήθηκε από αυτή τη δημοσίευση, αλλά από την αμέσως επόμενη του ίδιου που εμφανίστηκε -- σχεδόν ταυτόχρονα με την προηγούμενη -- στο περιοδικό Lingua Franca. Eκεί ο Alan Sokal κριτικάρει αρνητικά την προηγούμενη δημοσίευσή του απευθύνοντας εμμέσως, πλην σαφώς, στην επιστημονική κοινότητα το ερώτημα: «Eπιτρέπεται ένα σοβαρό βορειοαμερικανικό περιοδικό των κοινωνικών σπουδών να δημοσιεύει παραλογισμούς απλά και μόνο επειδή το κείμενο «ρέει» και οι απόψεις που υποστηρίζονται κολακεύουν τις ιδεολογικές προκαταλήψεις της Συντακτικής Επιτροπής του;»
Τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο σοβαρά αν το περιοδικό Social Text δεν ήταν από τα πιο αντιπροσωπευτικά της κοινωνιολογίας της επιστήμης και αν ο Sokal δεν ήταν γνωστός για τις πολιτικές του πεποιθήσεις έχοντας σχέσεις με το KK των HΠA και έχοντας διδάξει Μαθηματικά στη Νικαράγουα στην καμπάνια κατά του αναλφαβητισμού που οργάνωσαν οι Σαντινίστας όταν ήταν στην εξουσία.
Διαβάζουμε στο κείμενο του Sokal: «Aπο πολιτική άποψη με εξοργίζει το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανοησίας προέρχεται από ανθρώπους που αυτοανακηρύσσονται αριστεροί. Εδώ είμαστε μάρτυρες μιας αλλαγής πλεύσης ιστορικής σημασίας. Κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες η αριστερά ταυτιζόταν με την επιστήμη και την πάλη κατά του σκοταδισμού, είχαμε πιστέψει ότι η λογική σκέψη και η άφοβη ανάλυση της αντικειμενικής πραγματικότητας (τόσο φυσικής όσο και κοινωνικής) είναι εργαλεία για την καταπολέμηση των μυθοποιήσεων της εξουσίας... H πρόσφατη στροφή πολλών «προοδευτικών» ή «αριστερών» πανεπιστημιακών των ανθρωπιστικών σπουδών προς διάφορες μορφές σχετικισμού προδίδει αυτή την κληρονομιά και υπονομεύει τις ήδη εύθραυστες προοπτικές κοινωνικής κριτικής.»

Από το άρθρο «Mεταμοντέρνος» σχετικισμός και επιστημονική ορθολογικότητα (Με αφορμή την υπόθεση Sokal) των Κώστα Σκορδούλη & Eυγενίας Kολέζα